افسوس که تو را به هیچ دادم
راست گفت سعدی که
مرا به هیچ دادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالم نفروشم
@@@@@@@@@@
اگر پادشاه سرزمینی بودم
شک نکن
سرود ملی آن
صدای دلنشین خنده هایت بود
@@@@@@@@@@
عزیزم
دانستم عشق توست بهترین داشته ام. تویی همه هستی ام
تویی که دیدی
در لبخند غمهایم را
در خشم محبتم را
و شنیدی
در سکوت حرفهایم را
و
....
خدایا عجب دردیست ...
دلم مرهمی می خواهد از جنس خودت
زیبا
لطیف
مهربان
بخشــــنده
بزرگوار
بی منّـــــــــــــــــت